‘1984. Unha xenealoxía feminista da arte urbana galega’, é un ensaio expositivo sobre arte urbana, inédito no noso País. O proxecto xurde como continuación do traballo de investigación sobre arte urbana feminista de 7H Cooperativa Cultural, baixo a mirada das especialistas en graffiti e muralismo contemporáneo, Amabel González Troncoso e Clara Rodríguez Cordeiro, comisarias da mostra, un traballo que é froito dunha inxente labor de investigación desde unha revisión feminista do movemento.

Por vez primeira na historia da arte galega celébrase a primeira exposición en España sobre a historia da arte urbana feita por mulleres galegas en formato cronolóxico, e onde por vez primeira saen á luz algunhas das artistas. Tamén por primeira vez, un espazo de arte público amosa o desleixo mostrado ata agora por esta especialidade artística na historia da arte oficial e nos espazos que a sustentan. Actualmente é moi difícil atopar unha análise teoórica do movemento que contextualice a súa contribución á historia da arte desde unha perspectiva de xénero; a publicación ‘Cando elas toman os muros: feminismo e arte urbana (2022) de 7H’, editada pola UDC, é punto de partida para esta exposición.

A partir da numerosa documentación achegada por artistas e coleccionistas de toda Galicia, constrúese unha persoal xenealoxía na procura de deconstruir a tan extendida idea da suposta ausencia de mulleres que pintan na rúa. Unha historia da arte paralela á institucional que reúne o traballo de diferentes xeracións de creadoras combatindo os estereotipos de xénero con feitos históricos como o que demostran que o primeiro graffiti realizado en Galicia foi obra dunha muller Seor, en 1984, data que toma como punto de partida o proxecto que se desenvolve no percorrido expositivo. Este, cun carácter subversivo e rebelde ata a actualidade, amosa o traballo tan diverso feito o longo de case 40 anos pintando os muros de Galicia. A cultura underground, bandeira da liberdade, en moitas das súas variantes, pola contra amosou unha enorme falta de igualdade entre os seus actores masculinos e femininos na súa presenza na rúa, en festivais ou concursos. Esta arte é unha forma de loita e posicionamento máis que propio.

Estas artistas desafiaron os límites sociais, cos seus diversos fundamentos, motivacións e formas de expresións. Algunhas por vez primeira atoparan a confianza necesaria para contar unha realidade que na súa contra asumiron como normal pero agora aproveitan para denunciar. Tiveron que pintar en espazos non seguros, sufrir agresións verbais ou físicas polo feito de ser muller artista na rúa. Algunhas delas, por mor de diversas dificultades non continuaron, pero moitas fixeron da súa experimentación coa arte urbana todo un medio de vida profesional incorporándose a outros sistemas creativos, como as belas artes, o deseño, a ilustración ou as artes aplicadas.

Desde entón, a evolución de estilos, formatos e disciplinas non deixou de medrar, e moitas destas artistas conseguiron converter en profesión a súa experimentación dentro dun movemento marxinal no sistema da arte -ilegal en moitas ocasións– onde as posibilidades se mesturan coas trabas e coas dificultades que supón ser muller creadora no espazo público.

A persoa espectadora reflexionará sobre os prexuízos que probablemente teña sobre a arte urbana en xeral, e feita por mulleres en particular, non por dócil empatía, senón para derribar conceptos preconcebidos de índole educacional patriarcal. A exposición ‘1984. Unha xenealoxía feminista da arte urbana galega’ quere reforzar os referentes e motivar a creación e consolidación de redes e que, neste 2023, as crenzas de que as mulleres non pintan queden desterradas.

A mostra percorrerá as obras das seguintes artistas galegas: AËR / ALDARA THUNDERBIRD / XOANA ALMAR / TAMARA BAZ / LIDIA CAO / ABI CASTILLO / CATA UKELELE / DOA OA / DUNE / EME / EXPOSTAS / IRIA FAFIÁN / FERCHO / FESTA / FUNE / LULA GOCE / HYDRA / IRA / PORTE JEREMÍAS / KYA / LUPITA HARD / MISS 7 / NANA / ANDREA OTERO VÁZQUEZ / IRIA PROL / SAX / SELMA / SEOR / SMILE / SOURIS / SUELO /

A exposición permanecerá aberta até o 12 de novembro. A entrada é de balde e estará aberta todos os días de 10.00 a 14.00 h e de 16.00 a 20.00 h (os días de concerto a sala de exposicións pecha ás 19.00 h). No mes de xullo e todos os domingos a sala permanecerá pechada.

Atlánticas é o título da exposición fotográfica de Adrián Baúlde que acolle o Museo do Pobo Galego.

A mostra é unha reflexión sobre o papel da muller no mercado laboral, desde os sectores con maior presenza feminina ata aqueloutros tradicionalmente masculinizados. A través da ollada de 42 mulleres de todo o territorio galego, a exposición permítenos explorar oficios tradicionais vinculados á riqueza do mar, ao campo ou ao traballo artesán, algúns deles en risco de desaparecer por mor da falta de relevo xeracional, como é o caso das zoqueiras, cesteiras, enterradoras ou oleiras, entre outros. As imaxes desas profesións tradicionais combínase coas de oficios do presente e do futuro, como o mundo da medicina ou a enxeñaría, que contan cunha crecente vocación feminina.

O proxecto fotográfico do fotoxornalista Adrán Baúlde (Cambados, 1993) é o resultado de tres anos de traballo e máis de 5.000 quilómetros de viaxe por Galicia, co fin de descubrir e poñer en valor o traballo desempeñado polas mulleres galegas que, co seu esforzo e paixón, foron e son quen de transformar a súa experiencia cotiá en resultados extraordinarios. En palabras do autor: “un fotógrafo, un coche, dous corpos de cámara, catro ópticas, horas de planificación, produción e postprodución. Pero o máis importante, elas, as Atlánticas, mulleres sen cuxa colaboración este proxecto nunca sairía á luz.”

Na exposición, que poderá verse no Museo do Pobo Galego ata o 5 de novembro, colaboran a Xunta de Galicia, a Deputación da Coruña e o Concello de Santiago de Compostela.

O Festival Internacional de Cinema CURTOCIRCUÍTO celebra vinte anos de traxectoria consolidándose como un dos festivais máis senlleiros de Galicia. 

Do 3 ao 8 de outubro o Teatro Principal e outros espazos do casco histórico acollerán por vixésimo ano consecutivo proxeccións, espectáculos audiovisuais, encontros e outras actividades dirixidas a todas e todos os que gocen do cinema en pantalla grande.

Curtocircuito está organizado polo Concello de Santiago (Compostela Cultura) e conta co apoio, entre outros, da Deputación de A Coruña, AGADIC ou a ICAA, nunha 20ª edición que chega chea de novidades.

COSMOS, principal novidade do vixésimo aniversario.

Curtocircuíto cumpre vinte anos cunha edición chea de novidades, renovando a súa identidade visual e reconfigurando o seu modelo de festival ao redor de sete seccións (dúas competitivas e cinco paralelas) e seis sesións especiais.

No 2013 Curtocircuíto viviu a súa primeira transformación: implementou na súa proposta outras artes visuais, incluíu longametraxes e creou as  seccións Radar, Penínsulas, Planeta GZ, Terra, Púlsar ou Supernova, entre outras. O seu  imaxinario, dende entón vencellado á exploración de novos territorios, acolleu máis de tres mil filmes. Dez edicións despois, o festival volve a reinventarse para ofrecer un modelo compacto que terá o seu eixo nunha ampla Sección Oficial chamada Cosmos. Esta nova sección concentrará os filmes que antigamente acollían Explora, Radar ou Penínsulas. A vontade de Cosmos é romper as barreiras dos xéneros e a procedencia territorial para poñer os filmes a dialogar sen límites. Cosmos nace para levar a Curtocircuíto a unha nova etapa onde o cinema narrativo máis arriscado conviva directamente coas propostas de vangarda e onde a diversidade cultural e outros temas vixentes da nosa sociedade teñan un espazo para a visibilización e a reflexión.

Planeta GZ, Supernova ou Terra seguirán sendo, ademais doutras sesións especiais, os tres grandes espazos onde o cinema galego teña o seu punto de encontro. Por outra banda, o festival pecha a etapa de seccións como Longas x Curto, Curmaos ou Playlist e pola contra medra en sesións especiais con convidadas e convidados que acheguen propostas experienciais, máis aló da proxección convencional. Curtocircuíto ofrecerá espectáculos A/V en directo, nos que converxan artes visuais e sonoras, atendendo ao interese dunha programación innovadora, afastada da oferta pasiva das plataformas VOD e das salas comerciais.

Nova identidade visual

Esta edición trae dúas novidades: a nova identidade gráfica do festival e a propia campaña promocional para 2023. A nova identidade gráfica de Curtocircuíto, realizada polo deseñador eenyakee en colaboración coa dirección artística do festival, é atemporal, cabalga entre a liña do moderno e o clásico e acepta sen dificultades un desenvolvemento futuro. 

Curtocircuíto sempre entendeu que a comunicación do festival, máis aló de seren un envoltorio, é parte da súa liña de programación. Por iso dende hai máis dunha década a campaña promocional de cada edición afonda nos conceptos de “misterio” e “exploración”. A misión de Curtocircuíto é chegar os novos territorios da creación artística e por iso a súa imaxe sempre está vencellada á paisaxe e os lugares por descubrir.

Segundo o deseñador eenyakee “o novo logotipo parte da letra O para xerar un xogo que recorda a un efecto fractal, á dispersión da luz, a un faro e a outros efectos lumínicos. A narrativa dos carteis retoma o campo semántico dos territorios inexplorados, texturas descoñecidas, mapas, etc., resultando unha paisaxe abstracta que suxire novos camiños, tempos novos. Un novo amencer tras o último solpor”.

Curtocircuíto en Filmin

Entre outras accións especiais, para celebrar o seu 20º aniversario, Curtocircuíto recupera a súa canle en Filmin. Presentarase un programa de 20 pezas; unha selección dos mellores filmes curtos das últimas dúas décadas, innovadores, rupturistas e visionarios.

Sedes

Como en cada edición, as sedes do festival contribúen a dar carácter ao seu programa, por seren patrimonio cultural e social co que a veciñanza se identifica e que os forasteiros saben apreciar: o Teatro Principal -construído en 1841-, a sala Numax -referente do cinema independente na cidade- e a Sala Capitol -emblemática sala de concertos- acollerán esta cita imprescindible que xa forma parte da educación artística e sentimental de consecutivas xeracións

A clausura do festival celebrarase o 8 de outubro no Teatro Principal de Santiago de Compostela, onde se dará a coñecer o palmarés desta agardada 20ª edición.

Tres grandes figuras da música negra, habituais nos mellores festivais do mundo de blues e de soul, encabezan a 13ª edición do Outono Códax. A presenza en Santiago de Pokey Lafarge, Nick Waterhouse e Nikki Hill nesta edición do festival, que se celebrará do 3 ao 25 de novembro, reafírmao como a incuestionable gran referencia do xénero. «Calquera deses tres artistas tería sido un gran cabeza de cartel único da súa edición. O que nunca pensamos era poder contar cos tres no mesmo ano», explican dende a organización do festival, testemuñando o carácter cada vez máis ambicioso desta cita musical.

Entre as novidades desta edición do Outono Códax destaca o feito de trasladar actividades paralelas e un dos seus concertos a Madrid (o de Sarah Shook & The Disarmers, que se celebrará o 7 de novembro na sala Clamores), como unha primeira aproximación para poñer en valor a programación do festival e expandir a súa notoriedade.

O resto dos concertos terán por escenario a Sala Capitol e o Riquela Club de Santiago. A Capitol acollerá, de feito, outra novidade do festival, como é a emisión en directo, o xoves 23 de novembro, do programa «El sótano», de Radio 3, que dirixe e presenta Diego RJ.

Na vertente musical, ademáis de Pokey LaFarge, Nick Waterhouse y Nikki Hill, sobresae a presenza de Sunny War. A aclamada cantautora norteamericana de bluegrass será a encargada de abrir o Outono Códax o 3 de novembro. Outras presenzas a subliñar son as de figuras emerxentes do blues, o country e o soul como Dylan Leblanc –un múisco de Louisiana que xa foi calificado como «o novo Neil Young»— ou Kassi Valazza, artista de culto entre os novos cantautores de vangarda norteamericanos.

A presenza galega no festival confórmana Momboi e The Bo Derecks, que compartirán xornada, respectivamente, con Pokey LaFarge (4 de novembro) e Nikki Hill (24 de novembro)

Así pois, un ano máis e baixo o patrocinio, co apoio e colaboración de Bodegas Martín Códax , o festival impulsado por Raíña Productions e A Reixa achegará a Galicia o mellor do xénero con once citas en Santiago de Compostela, ás que hai que sumar unha máis en Madrid, nas que volve reunir exquisitos representates do soul, jazz, swing ou blues a través dunha coidada programación na que, fiel á súa filosofía, inclúe a participación de artistas de referencia internacional –algúns dos cales actúan por primeira vez en Galicia–, unha representación do blues e do rock español –como é o caso de Kamikaze Helmets- e dúas bandas galegas representativas do panorama actual.

A programación do Outono Códax 2023 completarase coma sempre cunha ampla programación de actividades paralelas que se dará a coñecer nas vindeiras semanas.

ENTRADAS E ABONO

Os abonos e as entradas estarán a venda en Santiago en A Reixa Tenda-Matrioska e a través de ataquilla.com a partir de hoxe, mércores 6 de setembro.

O prezo do abono para os 4 concertos da sala Capitol é de 49 euros (máis gastos de xestión), para os 50 primeiros compradores, y de 59 euros (+gx) para o resto.

As entradas por día para os concertos da Capitol terán un prezo de 19 euros (+gx) en venda anticipada e 22 euros (+gx) na billeteira.

As entradas por día para os concertos que se celebren no Riquela Club terán un prezo de 15 euros (+gx) en venda anticipada e 17 euros (+gx) na billeteira.

As entradas para o concerto de Sarah Shook & The Disarmers na Sala Clamores de Madrid están a venta na web www.dice.fm. Enlace: https://bit.ly/3LbTfse

Además de en Compostela, as entradas tamén estarán á venda en Bonus Track (Ourense), Rock Box (A Coruña), Elepé Honky Tonk (Vigo) e Carnaby (Pontevedra).