Zahara: “O descoñecemento sobre o feminismo e os intereses dalgúns políticos están a foder unha loita de anos”

Zahara (Úbeda, 1983) visitou os Escenarios Vibra Mahou na Sala Malatesta, dentro da xira de presentación do seu último disco “Astronauta” tras tres anos de silencio e a chegada do seu propio pequeno astronauta.

A cantante e tamén produtora fálanos da súa volta aos escenarios, de todos os novos sentimentos que descubriu tras a súa maternidade e do papel das mulleres na industria musical.

Era a túa primeira vez en Santiago de Compostela?

Non, precisamente grazas a Mahou as últimas veces que toquei en Galicia foi con Cómplices de Mahou ou Vibra Mahou. É xenial, unha sorte porque me encanta. Sempre estou a desexar vir.

Que che parece o formato dos Escenarios Vibra Mahou: pequeno, íntimo, próximo ao público?

É un tipo de formato no que me sinto moi cómoda porque é no que máis toquei. É buscar a complicidade co público.

Que poderemos ver nesta xira?

Estamos a presentar “Astronauta” con toda a banda. Buscamos algo dinámico  onde o público pase por todas as emocións posibles, que a xente baile, cante, ría, emociónese, haxa intimidade, explosión, diversión, que a xente viva algo complexo e diferente.

Como está a ser a túa volta aos escenarios tras a maternidade e tres anos sen publicar novo disco?

Xenial. O escenario é un lugar tan incrible e verdadeiro que é pisalo e conectar co de sempre.  Dá igual canto tempo pasase. O escenario é o lugar da verdade.

Toda a banda estamos felices e sincronizados.

O público está a responder superben e en todas as cidades están a esgotarse as entradas.

Fálanos de “Astronauta”, o teu último disco. Creo que o nome está inspirado no teu fillo…

Si, cando estaba de tres meses unha das miñas mellores amigas, a actriz Carolina Lapausa, dirixiuse a el como a un pequeno astronauta. Encantoume esa imaxe. Logo convertinme eu na astronauta cando fun mamá xa que nos primeiros meses víame a min mesma como unha astronauta vagando polo espazo, abandonando a vida.  Aparte, encántame a Ciencia Ficción.

Ser nai descubriuche novas emocións para integrar no disco?

Influíume o proceso da maternidade, a cara oculta da que non se fala aínda que afortunadamente cada vez exprésase máis. Ese lado escuro inspiroume moito. O cansazo, a inseguridade, a incerteza, a perda da identidade resultáronme inspiradoras. Supoño que dentro duns anos a maternidade influirame doutra maneira, e parto da base de que adoro  o meu fillo.

Que é o que máis che inspira á hora de escribir?

A vida. Escribo sobre o que sinto, o que vivo, o que me emociona… O escritor ten que vivir para poder contalo.

Que tal a experiencia traballando co teu propio selo musical, Gozz Records?

O mellor que fixen na miña vida profesional.  Decido o que quero facer. Teño un equipo de confianza que eu elixín e que apostan polo proxecto. Non teño que convencer a ninguén  porque a xente que está comigo xa está convencida.

Hai unha parte de renuncia económica e a outras cousas, pero todo o que gañas en liberdade compensa.

Con “Santa” (2015) tiven que pedir axuda económica, pero con “Astronauta”, a pesar de ser un proxecto máis grande, foi máis sinxelo porque a maquinaria xa ía andando soa.

Como é a posición das mulleres na industria musical?

Estamos no inicio dun cambio. Aparte de cantantes, empeza a verse mulleres baterías, guitarristas, técnicas, empresarias, mánagers… Estamos a ocupar outros postos que antes estaban colapsados polos homes, aínda que as porcentaxes son ridículas. Segue sendo un mundo monopolizado polos homes.

Tamén empeza a haber máis bandas de mulleres. Falta que nos festivais haxa un equilibrio orgánico.

As reivindicacións son moitas, pero hai algo que che preocupe especialmente? Ultimamente trataches o tema das dificultades da conciliación…

A conciliación paréceme unha broma, estamos a anos luz de que sexa real.

Preocúpame moito tamén que non se saiba o que é o feminismo, que non é o contrario do machismo, senón que significa igualdade. Tamén me produce pánico como a dereita está a tentar darlle outro significado á palabra feminismo. Creo que é moi preocupante porque, se sumamos o descoñecemento sobre o feminismo aos intereses dalgúns políticos, están a foder unha loita de anos.

Preocúpame a violencia machista, as mulleres que morren e os nenos que ven isto.